*باران بهاری*
قدم زدن در بـاران،
جان را طراوتی تازه می‌بخشد.
به خصوص اگر به میهمانی کریمی دعوت شده باشی و
با روضه "مادر" پذیرایی شوی.
روزی ما به دست کریمان آشناست کفر است پای سفره بیگانه بگذرد
این روزگـار می‌گذرد خـوب یا که بـد بهتر که عمـر ما درِ این خانه بگذرد
پ.ن: لذتی داشت قدم زدن زیر باران و چشیدن طعم آن بعد از چندماه دیدن آن از پشت شیشه‌های پنجره.
"بخوان دعای فرج را به یاد خیمه سبز که آخرین گل سرخ از همه خبر دارد"
«اللّهم عجل لولیک الفرج»
äæÔÊå ÔÏå ÊæÓØ بهاری پنج شنبه 92/12/22 | äÙÑÇÊ()
