*باران بهاری*
امام سجاد(علیه السلام) می فرمایند:
خدایا! کیست آن که شیرینی محبت تو را بچشد و جز تو را بخواهد و کیست آن که به قرب تو انس بگیرد و بخواهد از تو روی بگرداند.
در شرکت ما هر روز نماز جماعت برپاست و به لطف خدا توفیق خواندن یک نوبت نماز جماعت در روز را دارم(بجز 5 شنبه ها و جمعه ها). حاج آقایی که امام جماعتمونه دعاهای زیبایی را در قنوت نماز میخونه که خیلی به دل میشینه. مخصوصاً این یکی:
"اللّهم احمِلنا فی سُفُنِ نَجاتک، و متِّعنا بِلَذیذِ مناجاتِک، و أَورِدنا حیاضَ حُبِّک و أَذِقنا حَلاوةَ وُدِّک و قُربِک"
"خدایا ما را در کشتیهای نجات خود سوار کن و ما را از لذت مناجات خود بهره‌مند ساز و ما را به حوض های حبّ خود درآور و به ما شیرینی دوستی و قرب خودت را بچشان . " (الصحیفة السجادیة (ابطحی)- الامام زین العابدین (ع) ص 410)
امروز گشتی تو اینترنت زدم ببینم این دعا از کیه و معنی دقیقش چیه که رسیدم به زینت عبادت کننده ها، حضرت امام سجاد(ع). فهمیدم این شیرینی بی دلیل نبوده. این دعا در مناجات المطیعین امام سجاد(ع) اومده.
در ادامه این کاوش به این موضوع درباره "آثار وضعی گناه" رسیدم که خواندنش خالی از لطف نیست:
یکی از قوانین عامّ عالم طبیعت قانون علّت و معلول یا اثر و مؤثر و یا به عبارت دیگر قانون کُنش و واکُنش است. و این قانون به معنای این است که هر پدیده‌ای در عالم علّتی دارد و امکان ندارد چیزی بدون علّت و بدون مأثر آفریده شده باشد و تمام اتّفاقاتی که در جهان افتاده و می‌افتد از قانون فوق مستثنی نیست و آثار معاصی و توبه هم در حیطه این قانون طبیعی قرار می‌گیرد. یعنی توبه و معصیت هم باید آثار و تبعاتی داشته باشد و این آثار گاهی در دنیا ظاهر می‌شود و گاهی در آخرت .
معنای لغوی و اصطلاحی گناه و معصیت
گناه در لغت به معنای خطا، جرم، غلط، جفا و ظلم آمده است؛ و معصیت به معنای گناه کردن و نافرمانی آمده است .
آثار گناه و معصیت:
گناه و معصیت اثرات زیانباری بر روح و روان و زندگی دنیوی و اخروی انسان دارد که به نمونه‌هایی از آن اشاره می‌شود :
1- تباهی دل: گناه، دل را ویران می کند، دلی که حرم و خانه خداست؛ دلی که تنها مجرای ارتباط مستقیم با حضرت حق است؛ دلی که کانون معنویت و پایگاه رشد و تقویت ایمان انسان است. گناه آن را نابود و قوای معنوی را تضعیف و ریشه‌های درخت ایمان را می‌سوزاند .
امام باقر -علیه السّلام- می‌فرمایند: «هیچ بنده مؤمنی نیست مگر این که در قلبش نقطه سفیدی است. پس هر گاه گناهی را مرتکب شود، نقطه سیاهی در قلبش نمودار می‌گردد و باعث تباهی دل می شود.»
2- زایل کننده ایمان : گناه اعمال انسان را نابود می‌کند و عاقبت او را گرفتار قهر آتش می‌سازد. ملا احمد نراقی می‌فرماید: «معاصی و گناهان منجر به سلب ایمان و سوء خاتمه و آن نیز سبب خلود در آتش می‌گردد. نسبت معاصی و گناهان به ایمان، مثل نسبت غذاهای مسموم و مضر و یا طعام های زهر آلود است به بدن انسان... آثار معاصی اندک اندک در نفس بر روی هم می‌نشینند، تا مزاج نفس را فاسد گردانند و اهل ایمان را زایل سازند و روح را به هلاکت اندازند.»
3- محروم شدن از رزق و روزی: یکی از مضرات گناه و آثار آن، حبس کردن و محروم کردن انسان از روزی خداوند است. گناهان در زندگی ما انسانها اثرات منفی زیادی به جای می‌گذارد. بسیارند کسانی که برای زیاد کردن روزی و به دست آوردن پول و ثروت به گناه آلوده می‌شوند و یا کسب و کارشان را آمیخته به گناه و حرام می‌کنند و در آخر الامر به فقر مبتلا می‌شوند.
امام صادق -علیه السّلام- فرمودند: «همانا به درستی که انسان گناهی را که مرتکب می‌شود با آن گناه رزق و روزی از او دفع می‌گردد.»
4- محروم شدن از نماز شب: یکی دیگر از آثار گناه و زیان های آن، محروم شدن از نماز شب است. نماز شب با آن همه فضیلتش، از کف می‌رود. گناهان مانع انجام این عبادت می‌شوند .
پیامبر گرامی اسلام -صلّی الله علیه و آله- فرمودند: «هر گاه بنده گناهی را مرتکب شود، به خاطر آن گناه از نماز شب محروم می‌شود.»
5- سلب لذت عبادت: یکی از زیان های دیگر گناه، این است که از لذت مناجات با خداوند، انسان محروم می‌شود. محروم شدن از مناجات خداوند، تنها بلایی است که خداوند به واسطه گناهان دامنگیر انسان می‌کند. امام سجاد -علیه السّلام- در مناجاتش می‌فرماید: «اللهم احملنا فی سفن نجاتک و متعنا بلذیذ مناجاتک؛ خداوندا ما را در کشتیهای نجاتت حمل کن و از لذّت مناجاتت ما را بهره‌مند فرما.»
نتیجه:
خلاصه این که باید مواظب بود و با انجام معصیت دنیا و آخرت خود را تباه و نابود نساخت و باعث هلاکت و ذلّت خود نگردید .
منبع: http://www.tebyan.net/religion_thoughts/articles/miscellaneous/2011/3/31/160511.html
" بخوان دعای فرج را به یاد خیمه سبز که آخرین گل سرخ از همه خبر دارد"
«اللّهم عجل لولیک الفرج »
التماس دعا
äæÔÊå ÔÏå ÊæÓØ بهاری یکشنبه 90/2/4 | äÙÑÇÊ()
