*باران بهاری*
وقتی آدم یادش بره که خدا سمیع و علیمه و هر لحظه و هرجا همراه آدمه
وقتی یادش بره خدایی داره که از مادر مهربانتر و دلسوزتره و هرچی که براش میخواد، عین صلاح و رستگاریه
وقتی به او اعتماد نمیکنه و توکل و توسل و امید را فراموش میکنه
وقتی قرآن را میخونه اما وعده و وعیدهای خدا را ندیده میگیره
وقتی یادش میره "سریع الحساب" و "شدیدالعقاب" بودن خدا را
وقتی فراموش میکنه که خدا خلف وعده نمیکنه
وقتی فراموش میکنه برای چی به این دنیا اومده و دو تا دست هم قرض میکنه که محکم بچسبه به زمین و ما فیها
اونوقته که چشم و گوش و قلب، کمکی به انسان بودن و انسان ماندن نمیکنند
اونوقته که میتونه "کالأنعام" بشه و "بـَل هم اَضَل"
الـهی! أعوذ بک مِن نفسی
پ.ن: حوادث و افکاری من را یاد داستان بلعم باعورا انداخت که با اینکه اسم اعظم الهی را میدانست، ولی چسبیدنش به زمین و دلخوش بودن به این دنیای فانی باعث گمراهیش شد و از ادامه راه کمال بازماند. پیشنهاد میکنم اگر تونستید آیات 172 تا 179 سوره مبارکه اعراف را که در این باره است حتما با تدبر بخونید و اگر شما هم نکته‌ای آموختید بگید تا ما هم استفاده کنیم.
- تفسیر و ترجمه قرآن (در این لینک میتوانید با کلیک روی آیات، تفسیر و ترجمه های مختلف مربوطه را ببینید.)
"بخوان دعای فرج را به یاد خیمه سبز که آخرین گل سرخ از همه خبر دارد"
«اللّهم عجل لولیک الفرج»
äæÔÊå ÔÏå ÊæÓØ بهاری سه شنبه 92/11/8 | äÙÑÇÊ()
