*باران بهاری*
پارسال: شب یلدا هنوز هفتم امام نشده بود. اما خیلی ها درتدارک جشن شب یلدا بودن. و همینطور پیامک های تبریک! بود که سرازیر میشد برام. بعضی هاش را جواب نمیدادم. اما نمیتونستم نسبت به بعضی هاش بی تفاوت باشم چون از طرف کسانی برام میومد که انتظارش را نداشتم. ازطرفی هم نمیشد مستقیما بهشون بگم:«هنوز هفت روز از عاشورا نگذشته شما چجوری میتونید تبریک بگین؟!» تا اینکه یه پیامک برام اومد به مضمون زیر و من هم اون را درجواب کسانی که برام پیام تبریک میفرستادن، میزدم تا اینطوری بهشون بفهمونم که: هنوز محرم است. هنوز داغ زینب تازه است. هنوز اشک چشم رقیه خشک نشده. شما چجوری میتونید یک دقیقه طولانی تر شدن شب را به هم تبریک بگویید؟! دینتان مهمتر است یا سنت دیرینه تان؟
و پیام این بود: ما چله نشین شب یلدای حسینیم / ماتم زدگان غم عظمای حسینیم
ما غرق عزای پسر فاطمه(س) هستیم / ما تا به سحر محو تماشای حسینیم
امسال: شب یلدا که نزدیک شد پیام های تبریک زودتر از موعد شروع شد. بعضی ها هم کلی هم ذوق میکردن که زودتر از موعد تبریک میگن. و باز من ماندم در تحیر که عزای پسر رسول خدا(صلی الله علیه و آله) مهمتر است برای این عده یا جشن یک دقیقه طولانی تر شدن شب. امروز کلی گشتم تا دوباره این دو بیت را پیدا کنم تا جوابی برای پیامهای تبریک داشته باشم.
توضیح: مخالف هیچکدا از سنتهای خوب ایرانی نیستم و افتخار میکنم که برخی آداب و رسوم ایرانیان که باعث نزدیکتر شدن مردم به همدیگه میشه مورد توجه و تاکید ائمه علیهم السلام بوده(مثل عید نوروز). اما حرفم اینه که دینمون بهمون یاد داده که وقتی چندتا موضوع باهم تداخل پیدا میکنن، مهمترین اونها را انتخاب کنیم. بعنی الاهمّ فی الاهم کنیم. عقل هم همین را میگه.
حالا یه سوال دارم از کسانی که میخوان امشب را جشن بگیرن:
یادمه خیلی سال پیش مادرم بهم گفت: وقتی میخوای ببینی یه مداحی ای خوبه یا نه، مورد پسند خدا و امام حسین(ع) هست یا نه، ببین اگه عزیزترین کست فوت کنه و این مداحی را درباره اون برات بخونن آیا گریه ت میگیره؟ آیا ناراحتت میکنه؟ اگه شنیدنش تونست تو را متاثر کنه پس خوبه و مورد پسند خداست وگرنه بدون مورد پسند خدا هم نیست.
الان هم حرف من اینه: هفتم امام تموم شده اما هنوز اربعین در راهه. مگه ما برای امواتمون سوم و هفتم و چهلم نمیگیریم؟ مگه حتی بعضی هامون تا چهلم یا حتی سال عزیز از دست رفته مون مشکی نمیپوشیم؟ مگه خیلی چیزها را توی این مدت چهل روز یا یک سال رعایت نمیکنیم؟ اموات ما مهمترند یا فرزند رسول خدا(صلی الله علیه و آله)؟ اموات ما عزیزترند یا امام معصوم؟ اگر خدایی نکرده یکی از عزیزانتون(مثل همسر، پدر و مادر یا فرزندتون) فوت کنه یا فقط کمی مریض باشه و در بیمارستان باشه، آیا باز هم امشب را جشن میگیرید؟ آیا باز هم یلدا را به هم تبریک میگید؟ آیا میتونید بی تفاوت باشید و شادی کنید و بگید و بخندید؟ اگر میتونید در چنین شرایطی شاد باشید، امشب را هم شادی کنید و بگید و بخندید؛ وگرنه....
میشه امشب دور هم بود. میشه امشب به خونه بزرگترها رفت و با انجام صله رحم هم اونها را خوشحال کرد و هم رضایت خدا را خرید. اما شادی و جشن.....
میشه امشب فرصتی باشه تا از امام حسین(ع) بیشتر بگیم و بشنویم و یاد بگیریم. فرصتی که شاید هیچ وقت دیگه سراغمون نیاد.
خدایا حتی کمتر از لحظه ای به حال خودمون رهامون نکن.
پ.ن: امروز صبح خیلی اتفاقی بدون اینکه بخوام یا تو فکرش باشم رفتم تو یه سایت که پخش زنده از کربلا نشون میده. هنوز دلم نیومده پنجره ش را ببندم. ممنونم از مهمون نوازیتون آقا. ببخش که جز شرمندگی و روی سیاه چیزی ندارم :(
"بخوان دعای فرج را به یاد خیمه سبز که آخرین گل سرخ از همه خبر دارد"
«اللّهم عجل لولیک الفرج»
äæÔÊå ÔÏå ÊæÓØ بهاری چهارشنبه 90/9/30 | äÙÑÇÊ()
