*باران بهاری*
"بسم ربّ الرّحیم"
قرآن هفتاد حجاب داره. یه مربی قرآن (خدا حفظش کنه) یه بار بهمون گفت محاله قرآن را چندبار بخونی و هربار چیز تازه ای دستگیرت نشه. میگفت من خودم بارها و بارها جزء یک را درس دادم ولی هیچ دو باری مثل هم نشد. میگفت هربار که برای کلاس مطالعه میکنم یه چیز تازه یاد میگیرم.
راست میگفت. شاید یه آیه را بارها و بارها در زندگیت تکرار کرده باشی ولی برای بار n ام که میخونیش یه دفه یک چیزی ازش میفهمی که خودت هم تعجب میکنی چرا تا حالا به این نکته فکر نکرده بودی!
این اتفاق چندباری برام افتاده. یکیش همین دیشب بود. از موضوعی ناراحت بودم و هیچ کاری هم نمیتونستم انجام بدم. از طرفی هم نمیخواستم ناراحتی اطرافیانم را بیشتر کنم. این بود که پناه بردم به قرآن. خیلی اتفاقی تصمیم گرفتم جزء دو را گوش کنم. گوش میکردم اما حواسم زیاد به کلماتش نبود. فقط صداش بود که آرومم میکرد. به انتهای آیه دوم که رسید یه دفعه به خودم اومدم. انگار اولین بار بود که این کلمات به گوشم میخورد. از خودم پرسیدم من که بارها و بارها این آیه را خوندم چرا تاحالا بهش اینطور توجه نکردم؟! آیه این بود:
«..........انّ الله بالنّاسِ لَرئوفٌ رّحیم» : ...همانا خدا نسبت به مردم حتماً مهربان و رحیم است. (آیه 143- سوره مبارکه بقره)
جالبه. هم گفته خدا نسبت به مردم مهربونه، هم گفته رحیمه (که همون رحمت خاص خداست)، هم "لام" تاکید برای حرفش آورده.
میگم: حرف خدا که راسته. خلف وعده هم که نمیکنه. تاکید هم که کرده. واسه این حرفش هم شرط و شروط نذاشته. مثلاً نگفته اگر مردم به من ایمان بیارن یا گناه نکنن باهاشون مهربونم. حتی مثل خیلی از جاها نگفته که نسبت به مومنین یا مسلمین مهربون و رحیمم. پس یعنی نسبت به همه ی همه ی همه ی آدمها مهربونه. نه تنها مهربونه بلکه علاوه بر رحمت عامش (که شامل همه موجودات میشه) نوعی از رحمت خاصش رو هم شامل همه آدمها کرده.
الان که دارم مینویسم به این فکر میکنم که این خدای مهربون و رحیم چقدر بزرگه. چقدر دوست داشتنیه. چقدر عاشق بنده هاشه که بدون هییییچ شرطی دوستشون داره. بدون هیچ شرطی....با همه مردم.
حالا که تو خوب خدایی میکنی، من چرا خوب بندگی نمیکنم؟ من چرا یادم میره خدایی دارم که از همه بیشتر دوستم داره؟ که عاشقمه؟ من چرا به معنای واقعی عاشقت نیستم؟
.
.
.
چی خواستم بنویسم ...چی شد...
خیلی وقت بود دنبال یه موضوع مناسب میگشتم واسه گفتن. چندتا موضوع تو ذهنم اومد اما الان که نشستم پاش شد یه چیز دیگه.
ما شاء الله و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم....آمنت بالله و توکلت علی الله....توکلت علی الحی الذی لایموت...الحمدلله رب العالمین
خدایا حتی یک لحظه هم به حال خودمون رهامون نکن
"بخوان دعای فرج را به یاد خیمه سبز که آخرین گل سرخ از همه خبر دارد"
«اللّهم عجل لولیک الفرج»
(توضیح جهت رفع ابهام بعضی از دوستان: هفتاد حجاب = هفتاد بطن)
äæÔÊå ÔÏå ÊæÓØ بهاری یکشنبه 90/8/8 | äÙÑÇÊ()سوره مبارکه نساء- آیه 102:
وَإِذَا کُنتَ فِیهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاَةَ فَلْتَقُمْ طَآئِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَکَ وَلْیَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْیَکُونُواْ مِن وَرَآئِکُمْ وَلْتَأْتِ طَآئِفَةٌ أُخْرَى لَمْ یُصَلُّواْ فَلْیُصَلُّواْ مَعَکَ وَلْیَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَأَمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُم مَّیْلَةً وَاحِدَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِن کَانَ بِکُمْ أَذًى مِّن مَّطَرٍ أَوْ کُنتُم مَّرْضَى أَن تَضَعُواْ أَسْلِحَتَکُمْ وَخُذُواْ حِذْرَکُمْ إِنَّ اللّهَ أَعَدَّ لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا مُّهِینًا.
(هر گاه در میان ایشان بودى و برایشان نماز برپا داشتى پس باید گروهى از آنان با تو [به نماز] ایستند و باید جنگافزارهاى خود را برگیرند و چون به سجده رفتند [و نماز را تمام کردند] باید پشتسر شما قرار گیرند و گروه دیگرى که نماز نکردهاند باید بیایند و با تو نماز گزارند و البته جانب احتیاط را فرو نگذارند و جنگافزارهاى خود را برگیرند [زیرا] کافران آرزو مىکنند که شما از جنگافزارها و ساز و برگ خود غافل شوید تا ناگهان بر شما یورش برند و اگر از باران در زحمتید یا بیمارید گناهى بر شما نیست که جنگ افزارهاى خود را بر زمین نهید ولى مواظب خود باشید بى گمان خدا براى کافران عذاب خفتآورى آماده کرده است.)
شأن نزول:
هنگامى که پیامبر(ص) با عدهاى از مسلمانان به عزم «مکّه» وارد سرزمین «حدیبیه» شدند و جریان به گوش قریش رسید، خالد بن ولید به سرپرستى یک گروه دویست نفرى براى جلوگیرى از پیشروى مسلمانان به سوى مکّه، در کوههاى نزدیک مکّه مستقر شد، هنگام ظهر «بلال» اذان گفت و پیامبر(ص) با مسلمانان نماز ظهر را به جماعت ادا کردند، خالد از مشاهده این صحنه در فکر فرو رفت و به نفرات خود گفت در موقع نماز عصر باید از فرصت استفاده کرد و در حال نماز کار مسلمانان را یکسره ساخت در این هنگام آیه نازل شد و دستور نماز خوف را به مسلمانان داد، و این خود یکى از نکات اعجاز قرآن است که قبل از اقدام دشمن، نقشههاى آنها را نقش بر آب کرد.
تفسیر:
این آیه به دنبال آیات قبل که درباره جهاد است، آمده و کیفیت نماز خوف را که به هنگام جنگ باید خوانده شود به مسلمانان تعلیم مىدهد. آیه خطاب به پیامبر(ص) کرده، مىفرماید: هنگامى که در میان آنها هستى و براى آنها نماز جماعت بر پا مىدارى باید مسلمانان به دو گروه تقسیم شوند، نخست عدهاى با حمل اسلحه با تو به نماز بایستند.سپس هنگامى که این گروه سجده کردند (و رکعت اول نماز آنها تمام شد، تو در جاى خود توقف مىکنى) و آنها با سرعت رکعت دوم را تمام نموده و به میدان نبرد باز مىگردند و در برابر دشمن مىایستند و گروه دوم که نماز نخواندهاند، جاى گروه اول را مىگیرند و با تو نماز مىگزارند. گروه دوم نیز باید وسایل دفاعى و اسلحه را با خود داشته باشند و بر زمین نگذارند. این طرز نماز گزاردن براى این است که دشمن شما را غافلگیر نکند. زیرا دشمن همواره در کمین است که از فرصت استفاده کند و دوست مىدارد که شما از سلاح و متاع خود غافل شوید و یکباره به شما حملهور شود.
ولى از آنجا که ممکن است ضرورتهایى پیش بیاید که حمل سلاح و وسایل دفاعى هر دو با هم به هنگام نماز مشکل باشد، در پایان آیه چنین دستور مىدهد: و گناهى بر شما نیست اگر از باران ناراحت باشید و یا بیمار شوید که در این حال سلاح خود را بر زمین بگذارید. ولى در هر صورت از همراه داشتن وسایل محافظتى و ایمنى (مانند زره و خود و امثال آن) غفلت نکنید و حتى در حال عذر، حتما آنها را با خود داشته باشید که اگر احیانا دشمن حمله کند بتوانید تا رسیدن کمک، خود را حفظ کنید. شما این دستورات را به کار بندید و مطمئن باشید پیروزى با شماست. زیرا خداوند براى کافران مجازات خوارکنندهاى آماده کرده است.
حرف من:
وقتی این آیه را با تفسیرش خوندم به این فکر کردم که نماز چقدر برای خدا مهم و بزرگه که حاضره بگه نمازتون را در شرایط خاص مثل جنگ، شکسته بخونید اما به جماعت بخونید. حتی برای این کار، دستورالعمل خاصی هم به پیامبر(ص) میده.
پ.ن: خیلی وقت بود میخواستم یادداشتی درباره این آیه بذارم اما هم فرصت نمیشد هم نمیتونستم جملاتی پیدا کنم که منظورم را برسونه. بالاخره هم نتونستم حق مطلب را ادا کنم ولی فکر کردم بازهم گفتنش بهتر از نگفتنه.
منبع: قسمت «تفسیر» و «شأن نزول» از کتاب «تفسیر نمونه» است.(با کمی تلخیص)
" بخوان دعای فرج را به یاد خیمه سبز که آخرین گل سرخ از همه خبر دارد"
«اللّهم عجل لولیک الفرج »
äæÔÊå ÔÏå ÊæÓØ بهاری سه شنبه 90/2/27 | äÙÑÇÊ()
همیشه وقتی با کسی درباره موضوع مهمی حرف میزنیم، سخنرانی ای میکنیم، کنفرانسی میدیم یا یه مقاله علمی مینویسیم این نکته خیلی مهمه که چطوری تمامش کنیم و چه نتیجه ای ازش بگیریم. چیزی که در آخر میخوایم به خواننده یا شنونده منتقل کنیم خیلی مهمه. مسلماً قرآن هم از این موضوع مستثنی نیست و فکر کنم خدا هم براش مهم بوده آخرین حرفی که میخواد در آخرین کتابش به آخرین پیامبرش بگه چی باشه. مرحوم آیت اله طباطبائی در تفسیر المیزان نوشته:
بعضى از مفسرین گفته اند: آیه 281 سوره بقره آخرین آیه اى است که به رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) نازل شده.
وَاتَّقُواْ یَوْمًا تُرْجَعُونَ فِیهِ إِلَى اللّهِ ثُمَّ تُوَفَّى کُلُّ نَفْسٍ مَّا کَسَبَتْ وَهُمْ لاَ یُظْلَمُونَ (281)
و بترسید از روزى که در آن، به سوى خدا بازگردانده مىشوید، سپس به هر کسى (پاداش) آنچه به دست آورده، تمام داده شود؛ و آنان مورد ستم قرار نمىگیرند. (281)
- این آیه در ادامه آیاتی اومده که در اونها از نادرستی رباخواری سخن به میان اومده و بعد ازاینکه حکم حرام بودن ربا داده شده به رباخوارها گفته اگه به این کارشون ادامه بدن یعنی اعلام جنگ با خدا و رسولش کردن. و سپس این آیه رو آورده.
اما به نظر من مهم اینجاست که مشابه این آیه خیلی در قرآن اومده ولی این یکی انگار طور دیگریست. فکر کنید.... خدا در قرآن بعد از اینهمه بیان راه درست و نادرست، بعد از اینهمه مثال از آدمای خوب و بد در تاریخ، بعد از اینهمه وعده پاداش و وعید عقاب، انگار خواسته اتمام حجت کنه. انگار خواسته بگه حالا که من راه را از چاه برای شما مشخص کردم و با فانوس هایی چون معصومین (علیهم السلام) راه را براتون روشن کردم تا بتونید خوب ببینید و راه را از چاه تشخیص بدید و تو دنیای به این بزرگی گم نشید، پس به دستوراتی که برای رسیدن به سعادت دنیا و آخرت بهتون دادم عمل کنید و بترسید از روزی که به سوی من برمیگردید و من به هرکس پاداش کارهایی که کرده را میدم. و من به کسی ظلم نمیکنم. یعنی هرچی که اونموقع بهمون بده نتیجه اعمال خودمون در این دنیاست.
یه نکته دیگه اینه که همیشه آخرین حرف، در ذهن آدم میمونه و اگر درباره چیزهای خوب و دوست داشتنی باشه، ماندگارتر میشه. جالبه که در این آیه فقط درباره پاداش صحبت کرده و سخنی از عذاب و کیفر نیاورده(هرچند که شاید این موضوع در آیه مستتر باشه). انگار خدا دوست نداشته آخرین کلام وحی اش کلمه و حرف تلخی داشته باشه.
پ.ن: البته اینها برداشت خودمه. خیلی برام جالب بود وقتی فهمیدم آخرین آیه نازل شده به قلب مبارک پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) این آیه است.
" بخوان دعای فرج را به یاد خیمه سبز که آخرین گل سرخ از همه خبر دارد"
«اللهم عجل لولیک الفرج »
äæÔÊå ÔÏå ÊæÓØ بهاری شنبه 89/11/2 | äÙÑÇÊ()
